Hej
Dawno nie dawałam żadnej recenzji jedyne jakie były to Tomek dodawał, ale nie miałam czego zrecenzować, bo męczyłam książkę po drugie nie miałam czasami czasu albo warunków do czytania i tak jakoś wyszło, że dopiero dzisiaj ją skończyłam. Zapraszam zatem do recenzji.
"Kochany Kurcie , chciałam napisać do osoby , z którą mogłabym pogadać. Chciałabym, żebyś mi powiedział, gdzie teraz jesteś i dlaczego odszedłeś. Byłeś ulubionym muzykiem mojej siostry May. Odkąd jej nie ma, trudno mi być sobą, bo tak naprawdę nie wiem, kim jestem.
Szesnastoletnia Laurel nie może się pogodzić z tragiczną stratą siostry. Szuka pomocy idoli , którzy też odeszli: Kurta Cobaina, Amy Winehouse , Jima Morrisona, Janis Joplin... Pisze do nich listy. Z tych listów układa się opowieść o niej samej, jej cierpieniu, samotności, poszukiwaniu siebie i przebaczeniu. Laurel podziwiała siostrę, ale czuła się przez nią zepchnięta w cień. Teraz próbuje pogodzić się z tym, co się stało i odnaleźć siebie. Choć nie jest łatwo opłakiwać kogoś, komu się nie wybaczyło... Pisze o tym, co się zdarzyło, przeżywa to jeszcze raz. Zwierza się, pyta. Te listy i miłość, którą odkrywa, pozwalają pojednać się z życiem i z sobą samą. Rozumie, że nie mogła ocalić siostry, ale może ocalić siebie.
Dawno nie dawałam żadnej recenzji jedyne jakie były to Tomek dodawał, ale nie miałam czego zrecenzować, bo męczyłam książkę po drugie nie miałam czasami czasu albo warunków do czytania i tak jakoś wyszło, że dopiero dzisiaj ją skończyłam. Zapraszam zatem do recenzji.
"Kochany Kurcie , chciałam napisać do osoby , z którą mogłabym pogadać. Chciałabym, żebyś mi powiedział, gdzie teraz jesteś i dlaczego odszedłeś. Byłeś ulubionym muzykiem mojej siostry May. Odkąd jej nie ma, trudno mi być sobą, bo tak naprawdę nie wiem, kim jestem.
Szesnastoletnia Laurel nie może się pogodzić z tragiczną stratą siostry. Szuka pomocy idoli , którzy też odeszli: Kurta Cobaina, Amy Winehouse , Jima Morrisona, Janis Joplin... Pisze do nich listy. Z tych listów układa się opowieść o niej samej, jej cierpieniu, samotności, poszukiwaniu siebie i przebaczeniu. Laurel podziwiała siostrę, ale czuła się przez nią zepchnięta w cień. Teraz próbuje pogodzić się z tym, co się stało i odnaleźć siebie. Choć nie jest łatwo opłakiwać kogoś, komu się nie wybaczyło... Pisze o tym, co się zdarzyło, przeżywa to jeszcze raz. Zwierza się, pyta. Te listy i miłość, którą odkrywa, pozwalają pojednać się z życiem i z sobą samą. Rozumie, że nie mogła ocalić siostry, ale może ocalić siebie.
